Porady ogrodnicze

Byliny nie zimujące w gruncie – jak przechowywać i przyspieszyć ich kwitnienie - 07.02.2018

Byliny – rośliny wieloletnie, które dzielą się na różne grupy, w zależności od kryterium podziału. Odporność na niskie temperatury to jedno z kryterium, według którego byliny dzielą się na: zimujące w gruncie i te, które zimę spędzają w pomieszczeniach o dodatniej temperaturze.

 

Z bylin zimujących w pomieszczeniach, a uprawianych popularnie na działce największą grupę stanowią dalie, inaczej georginie. Jest to bardzo różnorodna grupa – od form miniaturowych, o kwiatach tzw. pomponowych - do wysokich wielkokwiatowych. Mają zastosowanie jako kwiat cięty, ale najlepiej prezentują się w grupach; przy odmianach wysokich należy zastosować podpórki. Są ozdobą ogrodów od drugiej połowy lata do późnej jesieni, a właściwie do pierwszych przymrozków, na które nie są odporne. Już niewielkie przymrozki ,,ścinają” rośliny, wtedy należy je wykopać i przenieść do pomieszczenia. Częścią zimującą są bulwy.

 

Na drugim miejscu, jeśli chodzi o popularność nasadzeń są mieczyki, czyli gladiole. Tutaj również mamy ogromną różnorodność odmian o przepięknych kolorach i kształtach kwiatów, które ubogacają nasze działki przez całe lato. Kwiatostan mieczyków to kłos i dzięki temu kwitnienie jednej rośliny się wydłuża – jeden kwiatek więdnie, a następny się rozwija i tak aż do wierzchołka. Okres kwitnienia możemy ,,rozciągnąć” wysadzając bulwy w różnych terminach. Ponieważ mieczyki są smukłe, wysokie – dlatego też należy pamiętać o podporach. Mieczyki doskonale nadają się na kwiat cięty. Organem do przechowywania jest bulwa.

 

 

 

 

Rośliną podobną do mieczyków, tylko mającą drobniejsze kwiaty i węższe liście jest krokosmia,  zwana też cynobrówką lub montbrecją. Kolor kwiatów przeważnie czerwony lub pomarańczowy, bywają też odmiany o kwiatach żółtych. Pięknie wygląda w grupie, szczególnie odmiany o kwiatach czerwonych, ale też nadaje się na kwiat cięty. Termin kwitnienia to lipiec/wrzesień. Po przekwitnięciu przesuszone kwiatostany doskonale prezentują się w suchych bukietach. Przechowujemy małe bulwy.

 

Następna roślina, której organem przetrwalnikowym jest bulwa to begonia bulwiasta. Jest to roślina, o pędach wzniosłych lub zwisających uprawiana przeważnie w pojemnikach. Kwiaty o wielu barwach i kształtach płatków; pojedyncze lub pełne. Roślina numer jeden na stanowiska lekko zacienione. Najczęściej sadzona w pojemnikach stojących lub w amplach – formy zwisające.

 

 

Kanna, inaczej paciorecznik to typowa roślina (z grupy nie zimujących w gruncie) na wysokie rabaty bądź do sadzenia pojedynczo – dorasta do 180 cm wysokości; można ją też uprawiać w pojemnikach ( odmiany niższe). Ozdobą są duże liście o różnej barwie oraz ciekawe kwiatostany; kwitnienie od lipca do września. Przechowujemy mięsiste kłącza.

 

Rośliny cebulowe w większości zimują w gruncie (np. tulipany, żonkile, hiacynty), ale są takie, które aby przetrwać, muszą być wykopane na zimę. Do takich roślin należy galtonia biaława, znana też jako hiacynt letni. Roślina o liściach wysmukłych, dorastająca do 1-1,20 m wysokości, o wydłużonym kwiatostanie składającym się z wielu białych dzwoneczków. Pięknie wygląda na rabacie lub posadzona w grupie na trawniku, kwitnie latem. Przechowuje się cebule zabezpieczone torfem.

 

 

 

 

 

"Wisienką na torcie’’ wśród tej grupy roślin są: błonczatka oraz nerina.

Pierwsza z nich – błonczatka zwana też ismeną , to roślin o bardzo ciekawych, oryginalnych kwiatach w kolorze białym ( rzadko żółtych), o lekkim przyjemnym zapachu. Kwiaty ( na bezlistnej łodydze intrygując fantazyjnie powyginanymi płatkami , na pewno przyciągną uwagę i wzbudzą zainteresowanie. Pięknie też wyglądają posadzone w pojemnikach np. na tarasie. Kwitną latem,  cebule wykopujemy już w drugiej połowie września i przechowujemy w torfie ( tem. 12-15 stopni C).

 

 

 

 

Druga  mniej znana ,,wisienka” to nerina.  Jest to również roślina cebulowa, ale wyróżnia się terminem kwitnienia. Jako jedna z niewielu cebulowych kwitnie jesienią (IX–X).

Bardzo ozdobne kwiatki w kolorze różowym, na długiej bezlistnej łodydze w kształcie baldachu są nie lada ozdobą na naszej rabacie. Ciekawie też wyglądają posadzone w ozdobnej donicy na tarasie czy trawniku.

Jak widzimy byliny nie zimujące w gruncie ta bardzo ciekawa i intrygująca grupa roślin ozdobnych. Mogą stanowić duże urozmaicenie naszych rabat czy tarasów, pod warunkiem iż zapewnimy im dobre warunki przechowywania. Podczas przechowywania należy sprawdzać zdrowotność cebul, bulw i kłączy, a przed wysadzeniem zastosować zaprawianie celem wyeliminowania czynników chorobotwórczych. Jeżeli nie mamy swojego ,,materiału ‘’do wysadzenia, to już pod koniec lutego można szukać w centrach ogrodniczych interesujących nas gatunków bylin. Kupując należy zwracać uwagę czy cebule, bulwy, kłącza nie są przesuszone i czy nie ma oznak chorób (np. pleśni) oraz czytać etykiety.

Termin kwitnienia bylin zimujących w pomieszczeniach możemy regulować poprzez manewrowanie terminem sadzenia. Ze względu na wrażliwość na niskie temperatury, wysadzamy je do gruntu po tzw. zimnych ogrodnikach, czyli po 15 maja, kiedy mija niebezpieczeństwo wystąpienia przymrozków. Byliny wysadzone w tym terminie zakwitną stosunkowo późno, a my chcielibyśmy mieć je kwitnące trochę szybciej. Żeby ten cel zrealizować wcześniej wysadzamy cebule, kłącza czy bulwy do pojemników w widnych pomieszczeniach, czyli popularnie mówiąc ,,podpędzamy” je. Po połowie maja, gdy rośliny są zakorzenione i wypuściły liście, a przymrozki już im nie zagrażają - przenosimy je na działkę i tym sposobem wcześniej zakwitną. Myślę że warto zainteresować się bliżej tą grupą roślin, a szczególnie gatunkami mniej popularnymi, a sąsiedzi nam pozazdroszczą.

 

mgr inż. Marianna Hukała-Niemczuk

st. instruktor ds. ogrodniczych

OZ w Gdańsku

 

Zdjęcia: OZ w Gdańsku, pixabay.com

 

Powrót