Porady ogrodnicze

POR I SELER Z WŁASNEJ DZIAŁKI - 17.05.2021

Por i seler. Warzywa te stosowane były dawniej jako dodatek przyprawowy. Od lat jednak coraz częściej stawały się też podstawą zup lub surówek. Dlatego na pewno warto sadzić je na własnej działce.

Są to warzywa o długim okresie wegetacji. Podstawowe odmiany późne wysadza się w maju, a zbiera w drugiej połowie października. Uprawiam je od wielu lat. Plonują dobrze, więc podzielę się doświadczeniami z ich uprawy.

Por i seler korzeniowy to warzywa o dużych potrzebach pokarmowych. Sadzę je więc na stanowisku w pierwszym roku, po nawiezieniu jesienią obornikiem zagonu do ich nasadzenia. Staram się kupić rozsady z palet – nie rwane – ponieważ takie lepiej się przyjmują i szybciej zaczynają wzrost. Wysadzenia rozsad dokonuję w drugiej dekadzie maja. Nie za wcześnie, ponieważ przy dłuższym okresie chłodu po ich wysadzeniu, selery mogą ulec jarowizacji. Oznacza to, że w dalszej uprawie zamiast zgrubień wydadzą pędy nasienne. Selery sadzę w rozstawie rząd od rzędu co 35 cm, a w rzędzie co 20 cm. Pory natomiast są sadzone na dnie rowka głębokiego na 10 – 15 cm, rząd od rzędu co 35 cm, w rzędzie co 15 cm. Rowek w trakcie zabiegów pielęgnacyjnych jest stopniowo zasypywany – pozwala to uzyskać dłuższą część białą pora. Po posadzeniu obficie podlewamy w celu przylgnięcia ziemi do korzeni wysadzonych roślin.

W trakcie wegetacji zasilam trzykrotnie, w tym raz Biohumusem i dwukrotnie Azofoską w ilości 2 dag na m² – zasilanie do końca sierpnia. Do dobrego plonowania warzywa te, zwłaszcza seler, wymagają też wilgotnego podłoża. W razie suszy powinny być one obficie i systematycznie podlewane. Seler w zasadzie nie ma chorób i szkodników. Obecne odmiany są odporne na septoriozę, a w razie pojawienia się plam na liściach, już w początkowym okresie opryskuję je roztworem Biseptu. Porów na naszych działkach niestety nie da się uprawiać bez zwalczania szkodnika miniarki porówki. Podam tu własną metodę na zwalczanie tego szkodnika. Stosuję dwukrotny oprysk w maju – pierwszy dwa tygodnie po posadzeniu roztworem Decisu lub Karathe i powtórzony po dwóch tygodniach. Następnie to samo w drugiej połowie sierpnia i kolejno powtórzone po 14 dniach. Okres karencji dla tych preparatów wynosi 7 dni. Pamiętać też należy o dodaniu środka zwiększającego przyczepność preparatu do rośliny (liście pora są śliskie i środek spływa) – ja dodaję kilka kropli płynu do naczyń Ludwik do roztworu preparatu. Środki te zwalczają i ograniczają występowanie na porach innych szkodników, takich jak: śmietkę cebulankę, wgryzka szczypiorka, chowacza szczypioraka i inne. Zabieg ten jest u mnie niezbędny, aby mieć zdrowe, bez bobówek w środku zgrubienia, i nie psujące się w trakcie przechowywania pory. Uzyskane w ten sposób z uprawy na działce 70 sztuk porów wystarcza do korzystania do końca lutego roku następnego. Selery (uprawiane 60 sztuk) i pory przechowuję w pomieszczeniu pod schodami wejścia do domu. Dołowane są w dużych donicach szkółkarskich po produkcji drzew, wyścielone cienką folią i przesypane lekko wilgotnym piaskiem, trochę zmieszanym z torfem. Selery przechowują się znakomicie do końca maja, a ostatnich kilka w lodówce do końca czerwca, kiedy już można pozyskiwać liście z nowo wysadzonych. Jako dowód – poniższe zdjęcie przedstawiające korzenie selera wyjęte z piasku 11 maja – umyte i czekające do użytku kulinarnego.

Uprawiajmy jak najwięcej różnorodnych warzyw na swoich działkach i spożywajmy je dla zdrowego odżywiania.

Edward Galus

Prezes Okręgu Świętokrzyskiego PZD

  

 

Powrót