Porady ogrodnicze

RANNIK ZIMOWY – KWIAT PRZEDWIOŚNIA - 25.02.2021

Już sama nazwa tej pięknej rośliny wskazuje, że bardzo wcześnie rozpoczyna ona wegetację i kwitnienie. Na przedwiośniu wyrastają najpierw pędy długości 10 – 15 cm zakończone żółtymi kwiatami w kształcie pucharków, otoczone kryzą wąskich palczastych liści. Rannik kwitnie w lutym i marcu, a liście pozostają zielone do końca maja. Organem podziemnym jest bulwka o nieregularnym kształcie, pokryta ciemnobrunatną skórką, przez co trudno jest ją znaleźć w glebie – podobna jest do grudki ziemi. Jeżeli mamy zamiar wykopać bulwki rannika, powinniśmy to zrobić wcześniej, zanim oddzielą się one od pędów w maju. Rannika łatwo można rozmnożyć z nasion. Jeżeli ich nie zbierzemy, wówczas nasiona same się osypią w miejscu uprawy i po dwóch latach powinny zakwitnąć siewki. Zebrane nasienniki – mieszki, przed otwarciem należy dosuszyć, wyłuskać nasiona i wysiać jesienią. Należy przykryć je płytko ziemią, torfem lub kompostem (1-2 cm warstwą), aby przeszły zimą stratyfikację i wiosną następnego roku wzeszły siewki.

Miejsce uprawy rannika zasilamy dwukrotnie wieloskładnikowym nawozem w ilości 2 dag na m2 (na początku marca i w połowie kwietnia). Bulwki rannika sadzimy we wrześniu – jeżeli są przesuszone, wówczas przed sadzeniem możemy je namoczyć kilka godzin w wodzie. Pamiętajmy, że lubi on stanowisko próchniczne, wapienne i wilgotne. W razie suchej wiosny miejsce jego uprawy podlewamy.

Rannik najlepiej nadaje się do tworzenia grup ogrodowych pod drzewami, w sąsiedztwie krzewów – jako plamy wczesnowiosennych roślin drobnocebulowych – przebiśniegów, puszkinii czy śnieżników. Warto mieć kępę rannika na działce, ponieważ wcześnie ozdobi ją masą żółtych kwiatów. Roślina jest niekłopotliwa w uprawie, może rosnąć w tym samym miejscu bez wykopywania kilka lat, a obszar jego uprawy będzie się powiększał i zagęszczał z samosiewu.

Edward Galus

Prezes Okręgu Świętokrzyskiego PZD

  

 

Powrót