Rodzina
Zdrowie
Ekologia
Edukacja
Wypoczynek

Błąd 404 - nie znaleziono strony

Ustawa o pracowniczych ogrodach działkowych w dniu 6 maja 1981 r. - 27.03.2012

Uchwalenie ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych w 1981 r. było ukoronowaniem mozolnego wybijania się na samodzielność i samorządność polskiego ruchu ogrodnictwa działkowego. Ruch ten stracił samodzielność w wyniku ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych z 9 marca 1949 r. Rozwiązano wówczas wszystkie struktury. w tym Centralny Związek Ogrodów i Osiedli Działkowych. Ogrody podporządkowano miastom i zakładom pracy, a w sensie decyzyjnym związkom zawodowym. Działkowcy nie mogli już mówić swoim głosem o swoich sprawach.

Zakorzeniona w świadomości działkowców idea samorządności, doświadczenia z tej samorządności w okresie międzywojennym, dały impuls do organizowania się działkowców najpierw w struktury ogrodowe, potem w miastach,  województwach, wreszcie w ogólnopolską. Początek odradzania się samodzielności to rok 1956 i 1957, a więc lata tak zwanej „odwilży". Od tego momentu datuje się rozwój organizacyjny struktur POD – powstają wojewódzkie zarządy POD i Krajowa Rada POD. Formalnie, zgodnie z ustawą z 1949 r. wszystkie struktury podlegały odpowiednikom terytorialnym związków zawodowych. Kolejnym impulsem były ideały „Solidarności". Na fali zachodzących w 1980 r. gwałtownych przemian w świadomości Polaków, działkowcy zintegrowali się w walce o pełną samodzielność ogrodnictwa działkowego.

Tak doszło do historycznego wydarzenia, jakim była uchwała ówczesnej Krajowej Rady POD z dnia 8 października 1980 r., w której ogłoszono usamodzielnienie ruchu ogrodnictwa działkowego w Polsce i jego uniezależnienie od związków zawodowych. W sensie formalnym była to jak na tamte czasy decyzja wręcz rewolucyjna, bowiem nadal obowiązywała ustawa z 1949 roku.

Oto fragmenty tej uchwały:

„Biorąc pod uwagę dojrzałość społeczno-polityczną pracowniczych ogrodów działkowych, wynikającą z 80 letniej tradycji ruchu ogrodnictwa działkowego w Polsce, masowy charakter organizacji oraz szeroki rozwój samorządności w jej działaniu, plenarne zebranie Krajowej Rady POD wypowiada się za samodzielnością pracowniczych ogrodów działkowych opartą o statut organizacji i osobowość prawną.

Mając na uwadze potrzebę dalszej integracji pracowniczych ogrodów działkowych i konieczność operatywnego działania, plenarne zebranie Krajowej Rady Pracowniczych Ogrodów Działkowych uważa za celowe podkreślić, że wszystkie instancje terenowe, tzn. samorządy POD i wojewódzkie zarządy podlegają wyłącznie Krajowej Radzie Pracowniczych Ogrodów Działkowych.

Plenarne zebranie Krajowej Rady POD, realizując zaprezentowane na plenarnym posiedzeniu stanowiska wojewódzkich zarządów, zobowiązujące do podjęcia działalności w warunkach samodzielności organizacyjnej postanowiło:

zobowiązać Prezydium Krajowej Rady POD do wystąpienia do odpowiednich władz w sprawie przyznania organizacji pracowniczych ogrodów działkowych osobowości prawnejprzygotować projekt statutu organizacji opartej o samodzielność, samorządność i dotychczasowe tradycje"

Determinacja, ale też intensywne oraz przemyślane działania organizacyjne i prawne działkowców w całym kraju, doprowadziły do uchwalenia przez sejm w dniu 6 maja 1981 r. ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych, która w pełni usamodzielniła ruch działkowy w Polsce.

Powstały na mocy tej ustawy Polski Związek Działkowców, jako ogólnopolska, samodzielna i samorządna organizacja działkowców był zwieńczeniem wieloletnich dążeń działkowców do mówienia własnym głosem o swoich sprawach, ale też kontynuował dorobek dotychczasowych struktur ogrodowych, wojewódzkich i krajowych. Od uchwalenia ustawy w 1981 r. rozpoczął się najbardziej dynamiczny w całej historii rozwój ogrodów działkowych w Polsce.

MP

Powrót

Copyright © 2024 Polski Związek Działkowców All rights reserved.